maandag 23 juni 2014

Een hele bijzondere middag


Lieve allemaal,

Het was Marion haar wens om alle stenen in de cirkel van liefde op een bepaalde manier te rangschikken.
Ze wilde dat alle lichte/witte stenen in het midden, dus het hart kwamen te liggen, en de donkere daaromheen.
Dus als iedereen zijn steen heeft gelegd, sorteer je ze op licht en donker, krijg je twee hoopjes en leg je ze weer terug. Zo had Marion het me verteld, maar we hebben het ietsie pietsie anders gedaan.

De mensen die op 12 maart tijdens de afscheidsviering aanwezig waren hebben gezien dat de stenen vóór het graf door iedereen willekeurig zijn neergelegd. Omdat het voor mijn gevoel nu tijd werd en ook de beheerder van Bergerbos het graag wilde hebben we op zondag 22 juni de cirkel verplaatst zodat het hart nu ook recht boven Marion ligt. We hebben dit gedaan met alle engeltjes, waarbij we zoveel mogelijk de originele lokatie van de stenen hebben gehandhaafd. Dus mochten jullie gaan kijken dan zouden jullie je eigen steen bijna op dezelfde plek terug moeten vinden.

Uiteraard hebben we niet alleen de cirkel verplaatst. Er is die middag nog veel meer gebeurd. Marion had namelijk voor alle engeltjes een persoonlijk bericht gemaakt en een daarbij behorende kaart gekocht. Het bericht kon ze helaas niet meer zelf in de kaart schrijven dus heb ik de tekst in de kaart gemaakt en tijdens de muziek van Manfred en Ira aan iedere engel overhandigd. Ira en Manfred speelden Come into the Light en wij zagen, zittende rondom het graf, het zonlicht op Marion en alles eromheen. We hebben gedachtes en onze contacten met Marion gedeeld en een heel intense mooie middag bij Marion in Bergerbos beleefd. Hele wilde plannen gemaakt over wat te doen rondom haar komende 50e verjaardag.

Daarna zijn we richting koolhofstraat gegaan waar iedere engel een aandenken, bij het persoonlijk behorende bericht, aan Marion heeft gekregen. Het was heel bijzonder om te zien welke verhalen er bij de aandenkens hoorden, we hebben genoten van de energie, elkaar, het weer, de muziek en bovenal Marion die ook dit regisseerde.

Bij afscheid hoort ook het afscheid nemen van deze blog, die ik waarschijnlijk na vandaag niet meer zal gaan updaten en uiteindelijk (na 7 september 2014) ook ga verwijderen. Ik heb inmiddels een pdf van de blog in boekformaat, de liefhebber kan zich melden bij "rob.broers2@gmail.com".


Het is lang geleden dat ik weer iets op de blog heb geplaatst.
Voor mij voelt het, de periode tussen 7 maart en NU, alsof de tijd vrijwel stil staat.
Ik kom niet vooruit, sterker nog ik word terug geworpen.
Om het gemis te kunnen verwerken sportte en fietste ik veel en heb mijn pols complex gebroken op 25 april.
Dan worden alle clichés ineens werkelijkheid,
"je weet pas wat je mist als het er niet meer is"
"hollen of stilstaan"
"verlies verwerken heeft z'n tijd nodig"
"tijd heelt alle wonden"
Zo kan ik nog wel ff doorgaan.

Inmiddels is mijn pols weer redelijk hersteld.
Gelukkig heb ik een hele grote kring aan lieve mooie behulpzame troostende mensen om me heen.
Ik realiseer me dat ik dat ook aan Marion te danken heb.
Daarom ben ik iedereen zo dankbaar, gewoon dat we er voor elkaar zijn.

zaterdag 15 maart 2014

Afscheid speech van Marion

Marion had nog graag haar afscheid speech geschreven, helaas ging dit niet meer.
Dus heb ik mijn notitieboekje gepakt en haar gevraagd wat ze zou willen zeggen.
Ik had deze aantekeningen woensdag 12 maart bij me, maar kon het niet opbrengen deze voor te dragen.
Onderstaand tref je de weergave van haar woorden aan.

Ze had drie thema's:

1. Realiseren we ons wel hoe relatief alles is ??
STOP met je druk te maken over futiliteiten.
Ben lief en houd van elkaar.

2. Je hebt altijd een keuze
Ga ik ruzie maken of wil ik gelukkig zijn met de mensen en dingen om me heen ?
Het laatste is veel makkelijker en kost minder energie................

3. Wonderen
Haar ziekteproces heeft ervoor gezorgd dat zij zich is gaan realiseren hoe gek de mensen op haar zijn.
De afgelopen jaren heeft het gevoel van geliefd te zijn haar erdoor getrokken
Ook zomaar een uurtje kunnen shoppen
Een heel uur pijnvrij zijn

Wordt vervolgd

donderdag 13 maart 2014

Marion had (natuurlijk) gelijk

De laatste weken van haar leven hebben we over alles gesproken.
"Rob het gaat druk worden" zei ze me en inderdaad waren er zo rond de 350-400 personen.
Marion heeft meegekeken en genoten van wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.
Het laatste draadje met het aardse leven heeft ze plechtig en waardig losgelaten.


Ze heeft me ook nadrukkelijk gevraagd om deze blog te blijven updaten.
Zodat jullie ook meer info krijgen over alle achtergronden.
En dat doe ik ook.

Heel mooi wat jullie Marion gegeven hebben !!

Rob

Wordt vervolgd......................

zaterdag 8 maart 2014

dinsdag 4 maart 2014

Moeilijke gesprekken

We voeren moeilijke gesprekken omdat euthanasie steeds vaker ter sprake komt.
De SCEN arts is geweest en heeft ingestemd, nu fungeert onze huisarts verder als sparringspartner.

Hoe maak je een keuze over de route die je in je leven wilt volgen?

Ga je liggen wachten totdat het lichaam ermee stopt ?
OF
Neem je de beslissing om, op het moment dat je eraan toe bent, zelf te bepalen wanneer het genoeg is geweest ?

Marion is de enige die deze beslissing kan nemen.
Zelf zegt ze ik kan niets meer, de dagen kruipen voorbij en ik heb overal pijn van het liggen.
De route naar het toilet, vanuit bed in de woonkamer maar enkele meters, is een halve marathon voor haar.
Het verplaatsen vanuit bed onder in de kamer naar het bed boven is een enorme opgave waar ze vaak tegenop kijkt.
Maar uiteindelijk liggen we toch weer samen in één bed. Als dat niet meer gaat lukken komt het moment van euthanasie dichterbij.

Wat een enorm zwaar traject is dit voor ons beiden !!
Ik zal jullie blijven updaten.

Robbie

maandag 24 februari 2014

Kwaliteit van leven ?

Ik krijg diverse signalen die erop duiden dat de blog bijgewerkt moet worden.
Het is inderdaad weer een week geleden, dat ik er iets op heb gezet

Een week waarin veel is gebeurd.
De schaarse momenten waarop we gesprekken kunnen voeren gaat het over de "kwaliteit van leven".
Wat heb ik nu voor kwaliteit van leven zegt Marion dan tegen me ?
Ik kan niet meer lezen, geen TV kijken, niet schrijven, kortom alles wat enige vorm van concentratie vereist gaat niet meer.
Ik lig te slapen, word even wakker voor de medicijnen, drink wat water en val weer in slaap.
Als ik haar voorlees (gedichten van Toon Hermans) gaan de ogen snel dicht maar ze hoort het wel als ik tussendoor check.

Wat is het zwaar om van heel nabij mee te maken hoe een mens verandert, op weg naar het leven aan gene zijde.
Als ze haar ogen open heeft kijkt ze vaak apathisch voor zich uit, ik vang haar blik maar dat is van korte duur.

Onze huisarts heeft het protocol voor euthanasie uit de doeken gedaan.
Marion had al ruim een half jaar geleden schriftelijk aangegeven hier eventueel gebruik van te willen maken.
Ik ga het jullie niet uitleggen, kijk maar op internet je krijgt genoeg hits op dat woord.

Ik wil iedereen bedanken voor:
- De lieve SMS en whatsapp berichten
- De mooie bloemen die we gekregen hebben (voorlopig niets meer sturen ons huis staat vol !)
- Alle liefde waarin we ondergedompeld worden
- De aandacht
- De muziek en stilte momenten
- Alle telefoontjes
- De kaarten die vrijwel dagelijkse op de deurmat liggen
- De kadootjes

En ik zal jullie snel weer updaten.

maandag 17 februari 2014

Angst (door Robbie)

Zoals jullie in de vorige blog van Marion hebben kunnen lezen heeft ze paniek/angst aanvallen.
Dit wil ik niet zegt ze dan herhaaldelijk...............
Een gevoel van rusteloosheid die, zoals we nu denken, waarschijnlijk te maken heeft met doodgaan.
Marion zegt vaak: ik wist helemaal niet dat ik daar bang voor was.
De medicatie brengt gelukkig uitkomst en heeft enkele minuten geleden haar werk gedaan.
Pijn is er weinig, eetlust helemaal niet, slapen doet ze veel.

Zaterdagavond 15 februari zijn twee Goudsberg-mensen op bezoek geweest en heb ik meegedaan om Marion energie te geven.
Het was fijn en heel prettig om in de sferen van liefde zo met haar bezig te zijn.
Ook zondag kwamen twee (andere) Goudsberg-cursisten op bezoek.
De gouden Christus energie brengt Marion rust en vrede, erg mooi om te zien en (mee) te beleven.

Haar energie neemt alleen maar af, de "route" van de slaap naar de badkamer is een opgave.
's morgens als ze beneden is zegt ze : moet ik nou weer een hele dag in bed liggen en slapen ?
Onze huisarts komt iedere werkdag even kijken en helpt ons met antwoorden op de vele vragen.
We houden vol en weten niet wat er komen gaat, afentoe praten we over "eruit stappen" euthanasie dus.
Maar concluderen we dan: dat is nog te vroeg.
Wanneer ben je daar klaar voor ?